به نقل از «خبرآنلاین»

دبیران جشنواره فجر، با سینمای مستند قرابت ندارند/ حضور مستندها در فجر، تزئینی است

تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۲۸۸۸۸

مرتضی پایه‌شناس که مستند «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه» را کارگردانی کرده و با این فیلم در جشنواره فجر حضور داشته، در گفت‌وگو با خبرآنلاین، می‌گوید: تمرکز جشنواره فیلم فجر روی سینمای داستانی است، در سال‌های اخیر آنچه درباره سینمای مستند رخ داده، نشان می‌دهد دبیران جشنواره یا مدیران سینمایی قرابتی با سینمای مستند ندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نحوه چینش فیلم‌های مستند در جدول نمایش، ساعت اکران و برگزار نکردن نشست نقد و بررسی برای این آثار نشان می‌دهد، حضور مستندها در فجر، تزئینی است.

این کارگردان ادامه داد: زمانی که «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه» در برج میلاد اکران داشت از مدیران جشنواره خواستم اجازه بدهند نشست نقد و بررسی برای فیلم برگزار شود. با توجه به فضای فیلم مطمئن بودم تماشاگران درباره شخصیت این فیلم، فرجامش و نحوه ساخت این مستند، سوال‌هایی خواهند داشت. با برگزاری نشست موافقت نشد و گفتند نشست مختص فیلم‌های داستانی است، پس از پایان نمایش فیلم در یکی از سالن‌های برج میلاد، تماشاگران خودجوش، در سالن ماندند. گروهی ایستاده در جلسه پرسش و پاسخ شرکت کردند و این جلسه دو ساعت به طول انجامید.

کارگردان «چوب» افزود: با نگاه‌ها و سلایق خط کشی شده نمی‌توان به اکران مستند در جشنواره فیلم فجر فکر کرد. جشنواره‌ها باید هویت مستقل داشته باشند، طبیعی نیست که پس از دو ماه از جشنواره «سینماحقیقت»، دوباره همان فیلم‌ها یا چینشی نزدیک به آن در جشنواره فجر روی پرده بروند. در دنیا جشنواره های معتبر رویکردهای مختلف دارند. کن مثل برلین یا ونیز فیلم انتخاب نمی‌کند، وقتی که جشنواره ها هویت پیدا می‌کنند، فیلمساز انتخاب می کند به چه جشنواره‌ای فیلم بدهد. با همین توضیح، جشنواره «سینماحقیقت» باید هویت و رویکرد خود را داشته باشد و جشنواره فیلم فجر هم، همین طور.

این کارگردان و تدوینگر افزود: استدلال مدیران سینمایی این است که فیلم مستند در جشنواره فجر مخاطب ندارد، این محصول همان رویکرد غلط است. در جشنواره فیلم فجر مستندهایی باید انتخاب شوند که برای مخاطب عام ساخته شده اند. مثلا مستند «صفر تا سکو» دارای این ویژگی است، مستندهایی از این دست می‌توانند انتخاب جشنواره فجر باشند. فیلم داستانی با دهه‌ها تمرکز و خبرسازی و برنامه سازی با سینمای مستند که حتی در جشنواره فجر به آن بی مهری می شود، یکی نیست. اگر مدیران فرهنگی و سینمایی چند سال روی کمبودهای سینمای مستند برنامه ریزی و برای رفع آن تلاش کنند، آن زمان می شود قضاوت کرد که فیلم مستند در برابر فیلم داستانی، جذابیتی دارد یا ندارد؟

کارگردان «گلوله باران» ادامه داد: در شکل فعلی، حضور سینمای مستند در جشنواره فیلم فجر تاثیر زیادی ندارد. مدیران سینمایی بیشتر به روابط و آینده حرفه‌ای خود فکر می‌کنند و حاضر نیستند به این موضوع بپردازند که نمایش آثار مستند در جشنواره‌ای که حجم تبلیغات، اطلاع‌رسانی و تمرکزش بر سینمای داستانی است، بر مهجوریت سینمای مستند می‌افزاید. جشنواره فیلم فجر در حوزه سینمای داستانی، رخدادی معتبر و موثر است، اما بستری که برای تعریف سینمای مستند در آن در نظر گرفته شده، هرگز همتای سینمای داستانی نیست و این ظلمی مضاعف بر سینمای مستند ایران است که اگر مدیری مطلع باشد، متوجه خواهد بود آثار متنوع و جذاب فراوانی دارد.

مرتضی پایه شناس در پایان گفت: با قدرت گرفتن هوش مصنوعی به نظر می رسد خیلی دور نیست که سینمای داستانی، نیازش به بخش عمده ای از عوامل را از دست بدهد. اما سینمای مستند این گونه نیست، در سینمای مستند مهم است که شما از نزدیک کنار واقعیت بایستید و آن را ثبت کنید. سینمای مستند روایت دست اول از تجربه زیسته‌ی آدمهاست. از این منظر فکر می کنم آینده از آن مستندسازان است.

۵۷۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1866555

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سینمای ایران سینمای مستند فیلم مستند کارگردانان سینمای ایران مستند در جشنواره جشنواره فیلم فجر سینمای داستانی جشنواره فجر سینمای مستند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۲۸۸۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت سازنده مستند «مشتی اسماعیل» از شالیکاری

مهدی زمانپور کیاسری نویسنده، تهیه کننده و کارگردان، مستند سینمایی «مشتی اسماعیل» گفت: سال ۸۷ ایده‌ای به ذهنم رسید که مستندی درباره کاشت، داشت و برداشت محصول شالی بسازم؛ چرا که کاشت، داشت و برداشت محصول پر از حرکت، انرژی و زندگی بود. در مسیر شالیکاری زندگی جریان داشت؛ زندگی که برایم پر از خاطرات بود.

وی ادامه داد: همیشه فکر می‌کردم اگر در فیلمم مستقیم به کاشت، داشت  و برداشت محصول بپردازم شاید نتوانم آنگونه که شایسته است آن را به تصویر بکشم و شاید از حالت هنری خارج شود؛ لذا از آنجاییکه بیشترین خاطراتم در دوران کودکی شکل گرفته بود، با خود گفتم که باید از نگاه کودک بصورت غیر مستقیم به کاشت، داشت و برداشت محصول بپردازم. تا اینکه مشتی اسماعیل جلوی چشمانم آمد.

وی عنوان کرد: البته این ایده با کمک دوست عزیزم کوروش خواجوندی به ذهنم خطور کرد. در نهایت تصمیم گرفتم زندگی مشتی اسماعیل را به تصویر بکشم. زندگی پیرمرد کشاورز نابینای اهل دل. در سال ۸۹ یکسال تمام، کار، تلاش و زندگی این پیرمرد دوست داشتنی را ثبت و ضبط کردم. بهار سال ۹۰ هم تدوین و صداگذاری انجام شد و کار به اتمام رسید.

زمانپور توضیح داد: سپس فیلم به جشنواره‌های مختلف داخلی و خارجی ارسال شد که خوشبختانه در بیش از ٥٠ جشنواره فیلم انتخاب شد در بیش از ٣٠ جشنواره مهم دنیا جایزه گرفت؛ و جالب است بدانید تا کنون نزدیک به ٤٠٠ بار از تلویزیون (در شبکه‌های مختلف) پخش شد.

این کارگردان درباره معنویت مشتی اسماعیل توضیح داد: مشتی اسماعیل سراسر معنویت بود. وی حداقل ۶ ماه در سال را روزه می‌گرفت. وی مداح اهل بیت بود و عاشق امام حسین (ع). مشتی اسماعیل سراسر زندگیش امید بود. حال درونش خوب بود. من هم تلاش کردم این حال خوب را در فیلم جاری کنم و به همه دنیا نشان دهم؛ و البته همه معنویاتش را هم بصورت غیر مستقیم بیان کردم.

وی افزود: رفتن مشتی اسماعیل داغی در دل من گذاشت چرا که ما هر هفته با هم در طی این ١٤ سال در تماس بودیم و همیشه جویای حال هم بودیم. برنامه ریزی کرده بودم که در هفته اول خرداد او را به سفر کربلا ببرم؛ چون مش اسماعیل عاشق کربلا و اباعبدالله بود. البته ما قبلا با هم کربلا رفته بودیم، اما دوست داشتم امسال هم این سفر را تجربه کنم که سعادت نصیب من نشد و این حسرت بر دل من باقی ماند. مشتی اسماعیل خیلی خوش صحبت بود و همچنین طناز با هم خیلی شوخی می‌کردیم. 

زمانپور خاطرنشان کرد: این اواخر دائم می‌گفت «دیگر یواش یواش باید از این دنیا بروم» من به او می‌گفتم که سوال کردم گفتند مشتی اسماعیل تا ٩٦ سال زنده می‌ماند؛ مشتی هم با خنده می‌گفت؛ البته بی نفس؛ و آخرین بار هم که یک هفته قبل از فوتش زنگ زد، گفت که دیگر باید بروم و رفت. مشتی اسماعیل رفت، اما معنویت و امیدش همچنان زنده است و تا سال‌های سال مردم دنیا از آن بهره‌مند خواهند شد.

 

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری رادیو تلویزیون